یافته های طبیعی
روش HAI : کمتر از 1:8 ( عدم مصونیت به سرخجه )
روش HAI : بیشتر از 1:20 ( مصونیت به سرخجه )
روش الیزا IgM : کمتر از 0/9 IU/mL ( فقدان عفونت )
روش الیزا IgM : بیشتر از 1/1 ( عفونت فعال )
روش الیزا IgG : کمتر از 7 IU/mL ( عدم مصونیت به سرخجه )
روش الیزا IgG : بیشتر از 10 IU/mL ( مصونیت به سرخجه )
کاربرد
آزمون های غربالگری برای شناسایی آنتی بادی های سرخجه به منظور تشخیص مصونیت در مقابل سرخجه انجام می شود. این مساله برای زنان باردار یا کارمندان خدمات بهداشتی که با زنان باردار سر و کار دارند حائز اهمیت است. همچنین برای تشخیص سرخجه در نوزادان ، کودکان و بزرگسالان نیز استفاده می شود.
شرح آزمایش
این آزمون ها وجود آنتی بادی های IgG و / یا IgM ضد سرخجه را تشخیص می دهند. این آنتی بادی ها از چند روز تا چند هفته پس از پیدایش جوش ها افزایش می یابند. IgM پس از حدود 6 هفته ناپدید می شود. اما IgG با غلظت اندک تا سال ها قابل سنجش باقی می ماند.
این آنتی بادی ها در مبتلایان به عفونت فعال سرخجه ، یا عفونت های گذشته آن افزایش می یابد. در دهه ی گذشته به کودکان واکسن روبلا زده اند تا از تاثیرات بیماری پیشگیری شود و عفونت را به حداقل برساند. آزمایش روبلا می تواند وجود ایمنی نسبت به آن را مشخص نماید. آزمایش مصونیت در برابر روبلا برای کلیه کارکنان بخش بهداشتی و درمانی توصیه می گردد. با این وجود آنچه از اهمیت زیادی برخوردار است وجود یا فقدان ایمنی نسبت به روبلا در زنان باردار است ، زیرا عفونت مادرزادی سرخجه در سه ماهه ی اول بارداری می تواند سبب ناهنجاری های مادرزادی ( مانند نقایص قلبی ف آسیب مغزی و کری ) سقط یا تولد نوزاد مرده گردد.
اصطلاح TORCH ( توکسوپلاسموز ، غیره ، روبلا ، سیتومگالوویروس ، هرپس ) در مورد عفونت هایی استفاده می شود که اثرات زیان باری بر جنین دارند. تاثیر آنها بر جنین ممکن است مستقیم یا غیر مستقیم باشد ( مانند ترسیع سقط یا زایمان زودرس ). کلمه "غیره" در این آزمون شامل عفونت های دیگر ( مانند سیفیلیس ) می شود.
در صورتی که تیتر آن در زن بیشتر از 1:10 تا 1:20 باشد ، مستعد ابتلا به سرخجه نمی باشد. چنانچه تیتر آن در زنی 1:8 یا کمتر باشد مصونیت اندکی دارد ، یا فاقد ایمنی در برابر سرخجه است. باید به زنان باردار توصیه کرد تا در این دوران از تماس با بچه های کوچک به ویژه کودکانی که دارای نشانه های عفونت مجرای تنفسی فوقانی می باشند جداً دوری نمایند. به علاوه کلیه کارکنان خدمات بهداشتی مراقبت های مادر و کودک نیز باید از نظر سرخجه بررسی شوند. مصون سازی طی بارداری انجام نمی گیرد ، بلکه برای زنان غیر ایمن ، قبل بارداری یا پس از زایمان انجام می شود.
تغییر تیتر HAI ( که IgG و IgM را می سنجد ) از مرحله حاد به مزمن در بیمار دچار بثورات جلدی مشکوک به سرخجه ، بهترین راه تشخیص است. در صورت وجود بثورات جلدی سرخجه ، تشخیص آن با گرفتن یک نمونه مرحله حاد ( در حدود 3 روز پس از ظهور بثرات ) و یک نمونه دوره نقاهت ( حدود 3_2 هفته بعد ) تایید می شود. چهار برابر افزایش تیتر از مرحله حاد به نقاهت نشانه آن است که بثورات به علت عفونت فعال سرخجه بوده است. به همین ترتیب در زن باردار مبتلا به بثورات مشکوک به سرخجه ، می توان آنتی بادی IgM را اندازه گیری نمود. چنانچه تیتر آن مثبت باشد ، عفونت به تازگی رخ داده است. IgM 2_1 روز پس از ظهور بثورات جلدی پدیدار می گردد و 6_5 هفته پس از عفونت ناپدید می شود.
آزمایش آنتی بادی ضد سرخجه برای تشخیص سرخجه نوزادان ( سرخجه مادرزادی ) نیز به کار می رود. نوزادان کم وزن ( LBW ) ، مشکوک به ابتلا به سرخجه می باشند. آنتی بادی های IgG می تواند از مادر به جنین انتقال یابند ، اما آنتی بادی های IgM ضد روبلا قادر به عبور از آن نیستند. اگر نوزاد دارای آنتی بادی های IgM باشد ، باید مشکوک به عفونت سرخجه مادرزادی حاد یا نوزادی باشیم. سنجش آنتی بادی معمولا در کودکانی انجام می شود که دچار ناهنجاری های مادرزادی با علت احتمالی سرخجه مادرزادی باشند. به علاوه این آزمایش برای هرکس که دچار بثورات جلدی مشکوک به سرخجه باشد نیز توصیه می گردد.
روش کار و مراقبت از بیمار
ناشتایی : ندارد.
لوله ی معمول خون : قرمز
نتایج آزمایش و اهمیت بالینی
عفونت فعال سرخجه
عفونت قبلی سرخجه که سبب مصونیت گشته است.